آهنگ تیمارستان دهه 60 فدایی
کافه موزیک
جایی که بودم و جز خودم فقط کف کفشا دیدن
آینه رو می‌شکنم، صد تا می‌شم
چقدر عوض شدی، دیگه مثل قبلنا نمی‌خندی، تلخه چشات
دورگه نگاه می‌کنی مردم‌و نه حدیثی داری بگی نه می‌زنی حرفی
خلاف موجا رفتی، ولی دریا به شنای ساحل جنازه‌ت‌و داده تحویل
از کدوم پرتگاه پرت شدی که روحت
شکسته و بدنت سرپاست
بوی یه خروار عقده می‌دی
مقصدت امریکا بود، شدی کفتر جلد تو سله آسایشگاه
پات دراز نشده، فرو رفتی تو عمق گلیم
قرار نبود کم بیاری، ممل امریکایی
نه جاذبه جذبت کرد نه پس‌ت زده دافعه، نسل ما معلقه
مثل حادثه قبل رخ دادن
یا اتفاق قبل افتادن، نادره
شاکی از خالقش، ترک قافله نشسته می‌زنه به دل فاجعه
غریبی نکن، می‌شناسی ما رو مشتی
